کمیل کسان خود را بگو تا پسین روز پى ورزیدن بزرگیها شوند و شب پى برآوردن نیاز خفته‏ها . چه ، بدان کس که گوش او بانگها را فرا گیرد ، هیچ کس دلى را شاد نکند جز که خدا از آن شادمانى براى وى لطفى آفریند ، و چون بدو مصیبتى رسد آن لطف همانند آبى که سرازیر شود روى به وى نهد ، تا آن مصیبت را از او دور گرداند چنانکه شتر غریبه را از چراگاه دور سازند . [نهج البلاغه]
فا ئضه
 
 RSS |خانه |ارتباط با من| درباره من|پارسی بلاگ
»» معاد

آزمایشی

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » جلیل پادروند ( شنبه 85/6/4 :: ساعت 11:0 عصر )
»» لیست کل یادداشت های این وبلاگ

معاد

>> بازدید امروز: 5
>> بازدید دیروز: 0
>> مجموع بازدیدها: 1835
» درباره من

فا ئضه

» لوگوی وبلاگ


» لینک دوستان

» صفحات اختصاصی

» وضعیت من در یاهو
یــــاهـو
» طراح قالب